سخنرانی حضرت امام (ره)،در عید فطر 1367

در انتخابات در عین حالى که باید گفت انتخابات خوبى گذشت، لکن شیاطینى مى‏خواستند که یک تخم نفاق بکارند. در جاهاى دیگر وقتى انتخابات مى‏شود، حزبها و دستهاى خارجى مردم را مى‏کشند طرف خودشان و مردم را بازى مى‏دهند، صحبتهایى مى‏کنند که همه‏اش براى اغفال مردم است. در انتخابات در عین حالى که بسیار خوب انجام گرفت، لکن دستهایى مى‏خواست ایجاد اختلاف کند، دو دستگى ایجاد کند و حال آنکه موفق نشدند بحمداللَّه. باید شما متوجه باشید به این که دشمنها همیشه دنبال این هستند که ما را از داخل بپوسانند و اگر در این ضیافت وارد شده باشید دشمنها دستشان کوتاه خواهد شد.
.....................................................................................................................................................................


بسم الله الرحمن الرحیم

صحیفه امام، ج‏21، ص: 44

سخنرانى [در جمع مسئولان نظام اسلامى در روز عید سعید فطر (حفظ وحدت)].

زمان: صبح 27 اردیبهشت 1367/1 شوال 1408.

مکان: تهران، حسینیه جماران.

موضوع: ابعاد معنوى ضیافت اللَّه.

مناسبت: عید سعید فطر.

حضار: خامنه‏اى، سید على (رئیس جمهور)- موسوى، میر حسین (نخست وزیر)- هاشمى‏

 رفسنجانى، اکبر (رئیس مجلس شوراى اسلامى)- موسوى اردبیلى، سید عبدالکریم (رئیس دیوانعالى کشور)- مهدوى کنى- فلسفى، محمد تقى- اقشار مختلف مردم- شخصیتهاى روحانى، کشورى، لشکرى، خبرنگاران داخلى و خارجى.

بسم اللَّه الرحمن الرحیم.
ابعاد معنوى ضیافت اللَّه.
قبلًا من باید از ملت ایران، بعد از اینکه تبریک عید را عرض مى‏کنم، تشکر کنم که در صحنه‏ها خصوصاً، در صحنه انتخابات خوب حاضر شدند و در عین حالى که همه دستها در این بود که این انتخابات به‏طور شایسته و آرام عمل نشود، بحمداللَّه عمل شد و خداوند عید مبارک را بر همه مبارک کند ..
چیزى که من مى‏خواهم عرض کنم، راجع به یک فقره از این خطبه‏اى است که رسول اکرم در ماه رمضان فرموده‏اند. یک جمله از او این است که خداوند شماها را مهمان کرده است، دعوت کرده است شما را به ضیافت، شماها در ماه مبارک مهمان خدا هستید؛ مهماندار خداست و مخلوق مهمان او است. البته این ضیافت نسبت به اولیاء کُمّل الهى به آن نحوى نیست که ما تخیل کنیم، یا دست ما به او برسد. ما باید حساب کنیم ببینیم که این ضیافت چى بوده است و ما چقدر راه یافتیم به این ضیافت. در عین حالى که همه عالم تحت رحمت الهى است و هرچه هست رحمت اوست و رحمت او به هر چیز واسع است، لکن باب ضیافت، یک باب دیگر است، دعوت به ضیافت یک مسئله دیگرى است.
این ضیافت، همه‏اش ترک است؛ ترک شهوات از قبیل خوردنیها، نوشیدنیها و جهات دیگرى که شهوات انسان اقتضا مى‏کند. خداوند دعوت کرده است ما را به اینکه شما باید وارد بشوید در این میهمانخانه و این ضیافت هم جز ترک، چیزى نیست؛ ترک هواها، ترک خودیها، ترک منیها، منیتها. اینها همه در این میهمانخانه است و ما باید حساب کنیم ببینیم که آیا وارد شدیم در این میهمانخانه یا اصلًا، وارد نشدیم، راهمان دادند به این ضیافتخانه یا نه، استفاده کردیم از این ضیافت الهى یا نه. البته حساب امثال من با کرام الکاتبین است. اما من به شما آقایان و به هرکس که این کلمات مى‏رسد و خصوصاً، طبقه جوان عرض مى‏کنم که آیا در این مهمانخانه رفتید؟ استفاده کردید؟ از شهوات خصوصاً شهوات معنوى چشم پوشیدید؟ یا اینکه مثل من هستید؟.
جوانها متوجه باشند که در جوانى مى‏شود اصلاح کند انسان خودش را. هر مقدارى انسان سنش زیادتر مى‏شود، اقبالش به دنیا بیشتر مى‏شود. جوانها نزدیکترند به ملکوت.
پیرها هرچه مى‏گذرد، هرچه بر عمرشان مى‏گذرد، هى اضافه مى‏شود یک چیزهایى که آنها را از خدا دور مى‏کند. شماها در فکر باشید که اگر از این ضیافت درست بیرون آمدید آن وقت عید دارید. عید مال کسى است که در این ضیافت راه یافته باشد استفاده کرده باشد از این ضیافت. همان طورى که شهوات ظاهرى را باید ترک بکند، از شهوات باطنى که بالاترین سد راه است براى انسان، باید از اینها جلوگیرى کند. تمام این مفاسدى که در عالم حاصل مى‏شود، براى این است که در این ضیافت وارد نشده‏اند یا اگر وارد شده‏اند استفاده نکرده‏اند. خطاب به همه مردم است، همه دعوت شدید به ضیافت اللَّه، همه مهمان خدا هستید و مهمانى به ترک است. اگر ذره‏اى هواى نفس در انسان باشد، این به مهمانى وارد نشده است یا اگر وارد شده است استفاده نکرده است. تمام این جار و جنجالهایى که در دنیا مى‏بینید براى این است که استفاده از این ضیافت نکرده‏اند، در این مهمانى وارد نشده‏اند، دعوت خدا را قبول نکرده‏اند ..
کوشش کنید که این دعوت را لبیک بگویید، راه به شما بدهند در اینجا و اگر چنانچه راه یافتید مسائل حل است. اینکه مسائل ما حل نمى‏شود، براى اینکه در ضیافت خدا
وارد نشده‏ایم. در ماه رمضان اصلًا، وارد نشده‏ایم؛ یک ترک اکل و شربى کردیم، لکن آن که باید بشود نشده است. اگر هواهاى نفسانى بگذارد، انسان به حسب فطرت الهى است، فطرت، فطرت اللَّه است، همه هم توجه دارند به او، لکن این توجه به دنیا که توجه ثانوى است و اعوجاجى است، این جلوگیرى مى‏کند از آن مسائلى که باید باشد.
اگر مى‏بینید در دنیا جنگ و جدال است و در بین شما هم- خداى نخواسته- نمونه‏اش هست، بدانید که در این ضیافت وارد نشدید، ماه رمضان را ادراک نکردید. اقبال کرده است به شما ماه رمضان:
اقْبَلَ عَلیکُمْ شَهْرُ اللَّه‏
اما شما او را ردش کردید، پس زدید ..
شیطنت براى ایجاد اختلاف.

در انتخابات در عین حالى که باید گفت انتخابات خوبى گذشت، لکن شیاطینى مى‏خواستند که یک تخم نفاق بکارند. در جاهاى دیگر وقتى انتخابات مى‏شود، حزبها و دستهاى خارجى مردم را مى‏کشند طرف خودشان و مردم را بازى مى‏دهند، صحبتهایى مى‏کنند که همه‏اش براى اغفال مردم است. در انتخابات در عین حالى که بسیار خوب انجام گرفت، لکن دستهایى مى‏خواست ایجاد اختلاف کند، دو دستگى ایجاد کند و حال آنکه موفق نشدند بحمداللَّه. باید شما متوجه باشید به این که دشمنها همیشه دنبال این هستند که ما را از داخل بپوسانند و اگر در این ضیافت وارد شده باشید دشمنها دستشان کوتاه خواهد شد. وقتى حقیقت این ضیافت را انسان مى‏بیند، مى‏بیند که اگر انسان وارد این ضیافت بشود تمام اختلافات در دنیا حل مى‏شود. شیاطین دنبال این هستند که ایجاد اختلاف کنند، دو دستگى بگویند هست، لکن بحمداللَّه ملت ما و خصوصاً، روحانیت ما اشخاصى هستند که چهره‏شان نورانى است و در این ماه مبارک هم در این ضیافت ان شاء اللَّه وارد شده‏اند و آثارش هم بعد ظاهر مى‏شود که همه باهم هستند؛ دو جبهه نیست.

لزوم دوستى با وجود اختلاف سلیقه.
البته دو تفکر هست، باید هم باشد. دو رأى هست، باید هم باشد. سلیقه‏هاى مختلف باید باشد، لکن سلیقه‏هاى مختلف اسباب این نمى‏شود که انسان باهم خوب نباشد. من عرض کردم مثل طلبه‏ها که با هم مباحثه مى‏کنند، آن وقتى که مباحثه مى‏کردند جار و جنجال جورى بود که انسان خیال مى‏کرد دشمن هم هستند، وقتى مباحثه تمام مى‏شد مى‏نشستند به دوستى کردن و انس. اگر در یک ملتى اختلاف سلیقه نباشد، این ناقص است. اگر در یک مجلسى اختلاف نباشد، این مجلس ناقصى است. اختلاف باید باشد، اختلاف سلیقه، اختلاف رأى، مباحثه، جار و جنجال اینها باید باشد، لکن نتیجه این نباشد که ما دو دسته، بشویم دشمن هم. باید دو دسته باشیم در عین حالى که اختلاف داریم، دوست هم باشیم. اگر در این ماه مبارک، در این ضیافت وارد شدیم، باید بعد از ماه مبارک تا مدتها آثارش باقى باشد ..
ماه مبارک به منزله یک ساعتى است که کوکش بکنند و خودکار تا مدتى که این کوک است باشد. این ماه مبارک باید این‏جور باشد که مردم را تا ماه مبارک دیگر حفظ کند، بعد ماه مبارک دیگر بیاید از سر گرفته بشود و این براى این است که باید ما در این ضیافت وارد شده باشیم و من امیدوارم که وارد شده باشیم و همه آقایان با سلامت، صحت و خوشى این سال را بگذرانند ..
و من عقیده‏ام است بهترین دعا از براى امثال رئیس جمهورى امریکا و نوکرهاى او مثل صدام، بهترین دعاها این است که خدا مرگشان بدهد، این دعا براى آنهاست. اگر مى‏خواهید نفرین کنید بگویید خدا حفظشان کند؛ براى اینکه هر روزى که بر امثال اینها مى‏گذرد، جهنمشان بدتر مى‏شود. جهنم مراتبش مثل خود مراتب انسان لا یتناهاست. هر روزى که بر اهل معصیت بگذرد، جهنمشان بدتر و داغترمى شود. پس دعاى براى اینها اگر بخواهید بکنید این است که خداوند اینها را مرگ بدهد تا اینکه این جهنم به آن سختى نباشد بر ایشان. و خداوند ان شاء اللَّه، ما را هم بیدار کند، متوجه کند، متوجه کند که ما چند روزى بیشتر نیستیم، منتها من زودتر و شما هم دنبالش دیگر، بعد از صد سال‏
دیگر از این بساط خبرى نیست. اینها همه گذراست و از بین مى‏رود، آن چیزى که باقى مى‏ماند حرکات خود انسان است. آن چیزى که به انسان جهنم را مى‏رساند یا بهشت را مى‏رساند خود انسان است، از خارج نیست. انسان که مُرد شروع مى‏شود به یک عالم دیگرى که خود انسان تهیه کرده، از خارج چیزى نمى‏آید، هرچه هست از خود انسان است. کوشش کنید که ان شاء اللَّه، اصلاح بکنید در این روز، در این وقت، در این سالها خودتان را و خداوند ان شاء اللَّه، به شما و همه اهالى این کشور سلامت عنایت کند و همه شما ان شاء اللَّه، در جوار خداى تبارک و تعالى و با دعاى حضرت صاحب- سلام اللَّه علیه و ارواحنا فداه- همه شما ان شاء اللَّه، موفق و مؤید و به آرزوهاى صحیحى که دارید که آرزوى همه رسیدن به خداست و خودش هم نمى‏داند، همه توجهشان به اوست و خدا پرده‏ها را بردارد تا همه ببینیم او را ..
- والسلام علیکم و رحمة اللَّه

 

 



نظر بدهید

لینک ثابت - نوشته شده توسط Abolfazl sedghi در پنج شنبه 88 شهریور 26 ساعت ساعت 9:11 عصر